Hazırladığı kanun teklifi ile ilgili gerekçelerini aktaran Sarıbal, “Doğu Karadeniz Bölgesi için birçok konuda lokomotif görevi üstlenen çay tarımı ve sanayisi, kalite ve verimlilik açısından avantajları olmasına rağmen maalesef bu avantajlar kullanılamıyor. Şu anda ülkemiz çayının bilinirliği az. İhracat yetersiz. Yeterli yatırım yapılmıyor. Üretici adeta kaderine terk edilmiş. Uygulanan hatalı politikalarla ülkemiz 2006 yılından itibaren çay ithal eder duruma geldi ve şu anda net çay ithalatçısı konumunda” dedi.
Çay’ın sadece Karadeniz Bölgesi için değil ülkemiz için büyük bir öneme sahip olduğunu vurgulayan Sarıbal, şöyle devam etti:
Sorunlar birikiyor
“2019 yılı verilerine göre 747 bin 631 dekar ruhsatlı çaylık alanda 187 bin 818 üretici konvansiyonel, 33 bin 62 dekar alanda yaklaşık 11 bin 827 üretici ise organik yaş çay tarımı yapıyor. 47’si ÇAYKUR, 160’ı özel sektöre ait olmak üzere toplam 207 adet çay fabrikası faaliyet gösteriyor. Aileleriyle birlikte yüzbinlerce insan çaydan ekmek kazanıyor. Çay, Karadeniz Bölgesi için fındık ile birlikte en önemli tarımsal ürün. Ama sadece bu da değil. Ülkemiz kişi başına 3,5 kilo çay tüketimi ile dünyada birinci. Halkımızın sudan sonra en çok tükettiği içecek su. Bizim için vazgeçilmez bir ürün. Ama tarımın diğer alanlarında olduğu gibi çayda da her yıl sorunlar giderek büyüyor.”
Yasal düzenleme ihtiyacı
Artan maliyetler nedeniyle çay çiftçisinin fakirleştiğini, çay alımında her yıl farklı sorunlar yaşandığını aktaran Sarıbal, “Gübre başta olmak üzere artan girdiler nedeniyle çiftçilerimiz geçinemiyor. Çaylık alanlar yaşlandı ve yenilenmeli. Bunun için devletin çiftçiye destek vermesi gerekiyor. Ayrıca ÇAYKUR’un zarar eden bir kurum değil piyasayı düzenleyen ve çay üretimini garanti eden, çiftçiyi koruyan bir yapıya kavuşması gerekiyor. Bütün bunlar için yeni bir yasal düzenlemeye ihtiyaç var. Çünkü mevcut kanun bunu sağlayamıyor. Verdiğimiz Çay Kanunu teklifi bu ihtiyacı giderecek bir çalışma” dedi.
